Ve artık kopunca ondan
vurdu mızrap
tellerine toprağın
sancılar sarar da durur mu rüzgar ?
kalktı ses eyledi durgunluğunu suların
Ama ölümcüldü evin içinde rüzgar
kırgın boyunlarıyla ölümcül kuğular
sımsıkı tutuldu göğün havasıyla
Yenilgi miydi bu
yengi mi
karmaşık ve anlamsız
O yalnızca boşluk ve kuru çatışmaydı herkesçe
oysa omuz verseydi giderayak sevdalara
üstünlüğü onda olacaktı onurun
Şimdiyse yalnızca çemberin üzerinde kavgası
ne denli hızlanırsa
o denli geriliyor ileriye.
1988
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder