Sevdalı bir sessizlik içinde
akıp gidiyor günlerim
anıların bir ucu günlük güneşlik
bir ucu gece.
Her bir yanı sızlar yüreğimin
ağlar sensizliğine gözlerim
daha bir abanır yalnızlık omuzlarıma
her geçen gün artar kalp ağrısı
Anla beni
hoş gör savrukluğumu gülüm
belki yeni gelen günle
açılır dilimin dili
doyasıya anlatırım yalnızlığımı
anlatırım
sensizliğin ezici ağırlığını
işte diye gösteririm yaramı
çünkü senden bekler şifasını
ve bilirsin gülüm
aslında "yabancılığımızın
korkunç bir uyum
olduğunu".
Mayıs 1988 Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder