Dinleyip rüzgarları
gözlerinde kışı taşıma baharım
özümdür bu diye ağlama
duyduğun yalnızca
gözlerin saçların yüreğin üstüne yazılmış
hüznün
şarkısıdır
Yıllarca estim doruklarında
elimde kalan ne ?
bir demet taze kokulu gül mü ?
ak bir
karanfil mi sevdiğim ?
alacağınız olsun
Eros
ve dost kavgasına sebep gibi
can meyvasına giren kurt gibi
içimi kemirip duran
sevda.
Sırtıma pek ağır bir yük koydunuz
incindi belim
ağrır içten içten
körpecik bir fidan diktimdi yaylama
kırıldı dalı
kurur içten içten
Artık yaralarımı kendim sarsam iyi olacak
artık açtığı bu derin yaraları
narin elleriyle şifa verecek
sarıp iyi edecek bu güzeli
böyle garip beklemesem iyi olacak.
5 Eylül 1988 Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder